Mijn Vrij Nederland
Is vrijheid een recht of een plicht?
&#8216;Vrijheid is een recht en lijkt een beetje op een gezonde neus. Je merkt pas hoe fijn die voelt als je verkouden bent. Ik denk dat de &#8220;tolerantie&#8221; waarmee Nederland altijd hoge ogen gooide in het buitenland ietwat hypocriet is. In een klein land als het onze, waar de elite zo duidelijk zichtbaar is, word je binnen enkele seconden op basis van je accent, huidskleur, geboorteplaats, opleiding, enzovoort, in een bepaald hokje met bijbehorend prestatieprofiel geplaatst. Dat is ook een vorm van onvrijheid. Vrijheid is een recht op papier waarvan de kwaliteit wordt bepaald door onze geest.&#8217;
Voelt u zich wel eens onvrij?
&#8216;Vrijheid is een relatief begrip. We spiegelen onze eigen vrijheid aan die van anderen. Vergeleken met vrouwen in Afghanistan, journalisten in Rusland, kapitalisten in Noord-Korea en de gemiddelde kip in een legbatterij voel ik me heel vrij. Maar ondanks het feit dat we in Nederland niet leven in een politiestaat, is een dagelijks gevecht voor de gewonnen vrijheid niet overbodig.&#8217;
Waarom leest u Vrij Nederland?
&#8216;Op mijn zeventiende verhuisde ik van Antwerpen naar Amsterdam. In Antwerpen zat ik zes jaar lang op een nonnenschool en kreeg ik weinig mee van cultuur en politiek. Ik was onwetend en vroeg me af: wat gebeurt hier allemaal? Vrij Nederland zorgde voor een snelle introductie van wat er leeft in dit land. Ik denk dat de VN-lezer de ambitie heeft om een hedendaagse homo universalis te zijn.&#8217;
Wat zou u doen als u de hoofdredacteur was van Vrij Nederland?
&#8216;Ik vind dat VN soms een te elitair karakter heeft. Daarom zou ik als ik hoofdredacteur was proberen actuele onderwerpen vanuit een totaal ander perspectief te behandelen. Hetzelfde nieuws, anders bekeken. Fysiek vind ik het blad echt heel mooi, maar de website wordt nu nog vooral gezien als de digitale versie van het blad en dat kan natuurlijk niet. De site moet een spinnenwebfunctie hebben, op zo&#8217;n manier dat er wordt doorverwezen naar specifieke websites, documentaires, weblogs, die verdieping geven aan een onderwerp dat die week wordt behandeld. De grote interviews moeten blijven. Die zijn vaak met mensen tegen wie ik opkijk. Als je dan zo&#8217;n stuk hebt gelezen, voelt het net alsof je een kopje koffie hebt gedronken met bijvoorbeeld Wouter Bos.&#8217;

Gerelateerd