Essays / Commentaren op Dickinson

De kracht van poëzie is dat ‘One and One – are One’, zoals Emily Dickinson uitdagend dichtte. ‘Twee – dat is geweest – goed genoeg voor scholen,’ klinkt het spottende vervolg in de vertaling van Peter Verstegen. Elders, ernstiger, schreef ze: ”t Zou nooit meer – Gewoon zijn – zei ik – /Het Anders zijn – ving aan -.’

Als poëzie iets kan is het de dingen onverwachts een zet geven zodat die suizend om hun eigen as gaan draaien. Los gerakeld door de beweging verliezen ze hun vaste betekenis. Als de kleurige plaatjes van een bromtol vloeien ze verlost van hun vorm dronken, hallucinerend in elkaar over. Misschien bedoelde Dickinson dat wel toen ze het had over ‘een wieltje als een waan’.

Als de derwisj-beweging van de poëzie tot stilstand is gekomen, is de wereld anders geworden. Het is het duizelige moment waarop je je plotseling weer realiseert dat de werkelijkheid vloeibaarder en vooral ongrijpbaarder is dan ons standaard uittreksel ervan, dat zij...