Als ik over migranten hoor of lees, denk ik eigenlijk nooit aan mezelf, maar aan Turken, Marokkanen en Surinamers die van land verhuisden. Zelf ben ik geboren in Haarlem, zat even in een kindertehuis in Halfweg, en woonde niet uitsluitend, maar toch het grootste deel van mijn leven in Nederland. Zo ook mijn vader, moeder en zus. Maar omdat er naast mijn feitelijke familie ook nog een schaduwfamilie bestaat, met wie ik geen geschiedenis deel maar wel genetische verwantschap, moet ik onderhand concluderen dat het landverhuizen me in het bloed zit. Ik ben een migrant pur sang.

Lang geleden nam ik contact op met iemand die bij het KRO-programma Spoorloos werkt, omdat ik graag wilde weten wie mijn biologische vader was. De biologische moeder had ik al getraceerd, die woonde (en woont) in Nieuw-Zeeland, en ook kon ik die man van Spoorloos vertellen waar die biovader en -moeder elkaar hadden ontmoet: in Londen, zo rond 1960.

Dat werd nog een heel gezoek, maar het spoor liep dood bij de...