Koppen dicht en vreet!

Van mijn vader weet ik dat er zelfs in de Hongerwinter Sinterklaas werd gevierd. Opa en oma hadden iets verzonnen om onder de kosten uit te komen: straf. Mijn vader, zes jaar, had gezegd dat Sinterklaas een ouwe sok was. Nu gaven mijn gereformeerde grootouders niets om die paap, maar er moest worden bespaard. En zo kreeg de oudste wel een paar cadeautjes, maar mijn vader alleen een heel klein houten vliegtuigje. Eigen schuld. Hij is het nooit vergeten.

Gelukkig is deze onverbiddelijke goedheiligman achtergebleven in 44-45, of daaromtrent. Zijn plaats werd ingenomen door de Sinterklaasbank. ‘Een kind heeft recht op Sint!’ was het motto, en: ‘Geen kind mag buiten de boot vallen!’. In mijn jeugd moest je juist wegblijven van die boot, omdat daarin de stoute kinderen naar Spanje werden verscheept. Maar er zijn geen stoute kinderen meer. En zeker geen bange.

Het idee dat kinderen met de feestdagen flink moeten worden verwend, is betrekkelijk nieuw....