Lulu, Sonja, Frank, Dreft

Een koekje met Dreft. Ik had ’m al doorgeslikt toen de bellen kwamen. Met het besef dat ik die koekjes had weggegooid omdat ze te lekker waren. Omdat het zo’n avond was waarop koekjes ongezien naar binnen sluipen. Beter in de vuilnisemmer dan op de heupen. Waarom Dreft? Dat had ik uit een televisieserie. Een personage kneep een fles afwasmiddel uit boven haar zelfgebakken brownies in de vuilnisemmer. Omdat er van die avonden zijn dat ook weggemieterde koekjes vanzelf je maag in kruipen. Bij het ontbijt gaapten ze me weer aan, maar ik was dat van de Dreft vergeten. Hapslik.

Ik kan niet diëten. Van de gedachte alleen al word ik schrijnend melancholiek, en sinds ik een hond heb, hoeft het ook niet meer. We wandelen lang op haar hoge tempo, en als ze de Kitchenaid hoort draaien, staat ze al klaar om de rol van vuilnisbak over te nemen.

Een hond in huis, dus. Wat werkt nog meer? Elk jaar iets nieuws, geloof ik. Weet u nog: Dr. Frank (2010), Sonja Bakker...