Een foute, geile groente

Michele Toma, onze bovenstebeste Italiaan in Gulpen, heeft deze week zijn menu rond de artisjok opgebouwd. ‘Lente,’ riep hij handenwrijvend. Ik snapte er niets van. Artisjokken in mijn tuin krijgen pas in juli mondjesmaat vorm. Michele hield voet bij stuk: de lente is van de artisjok. En die serveerde hij, op Romeinse wijze, met lam en munt. Hij had natuurlijk gelijk. Als je een artisjok in de herfst plant, en er geen 23 graden vorst overheen gaat zoals in de afgelopen Limburgse winters, kun je in april een Quattro Stagioni serveren waarop de artisjok het seizoen lente vertegenwoordigt.

Mijn eerste kennismaking met een artisjok getuigt van een eenzame jeugd in een bohemien gezin. Een grote tafel in Zuid-Frankrijk, volwassenen onverstaanbaar lallend, een druipende kandelaar waar je niet aan mag frutselen en op je bord een ding dat zonder gezeur soldaat gemaakt dient te worden. Vermoedelijk was ik zo gewend mezelf bezig te houden dat ik niet zag dat de...