Reddend koken

Een verhaal dat in mijn familie uitentreuren – maar dan ook echt tot het níét meer leuk is – op feestjes wordt opgedist, is dat van de taart die door de tuin vloog. Misschien vinden ze dat ik inmiddels als amateurkok naast mijn schoenen loop en willen ze iedereen eraan herinneren dat ik als kind een zwartgeblakerde vlaai als een discus uit het zolderraam heb geworpen. Ik weet dat zelf natuurlijk ook nog dondersgoed. Of die keer dat mijn zelfbedachte pudding voor een dijenkletsende meute volwassenen in elkaar donderde, of toen mijn zus triomfantelijk tevoorschijn kwam met een ongerezen cake die ik – rare plek inderdaad – onder mijn bed verstopt hield.

Als kind stond het schaamrood op mijn kaken, nu is de vraag waarom mislukt eten zo grappig is. Waarom krijgen we de slappe lach van ingezakte baksels? De Zweedse kok van The Muppetshow wist het al: gerechten hebben hun eigen wil. Ze komen tot leven. Je kunt alles tot op de laatste gram afmeten, het vuur onder controle...