Nachtelijke bacchanalen

Geen ontwaken zo ongelegen als uit een eetdroom. Meestal sta je op het punt iets te proeven – een punt van een taart, een dampende stoofschotel na een barre tocht, of, nog steeds ja, al het snoep van Jamin – en dan valt het doek. Pesterig. Bacchanalia interruptia komen helaas vaker voor dan dat de ober met de rekening ook de wekker presenteert. Als je al hebt mogen eten, blijft een gedroomde hap nooit lang op de tong liggen. De smaak vervliegt met het besef van de realiteit. En waarom moet het altijd zo raadselachtig? Waarom verlangen naar zo’n raar puddinkje? De volgende keer neem je jezelf voor de droom bij de lurven te pakken. Je stiefelt slaapdronken naar de markt. De ingrediënten bestaan niet.

Niemand heeft zo veel over dromen en eten geschreven als de oude Griek Artemidorus in zijn Oneirocritica, een droominterpretatie die zelfs Freud te gortig vond. Artemidorus maakte boodschappenlijstjes van voedsel en de betekenis als je ervan droomde (worteltjes...