Lachen remt de eetlust

Valt er nog iets te lachen in de keuken, of is het allemaal bittere ernst geworden? Bij de gastronomische clerus was de humor altijd al ver te zoeken, maar nu zijn daar de televisiechefs bijgekomen, en die zijn evenmin het zonnetje in huis. Woede zien we veel. Misprijzen en wanhoop. Er zijn koks geweest die zelfmoord pleegden omdat ze een ster dreigden te verliezen, of omdat ze te kakken waren gezet door een televisiechef die we vooral serieus nemen omdat hij zo goed kan vloeken. Soms zijn er tranen van vernedering, of van trots, maar zelden zit er nog iemand boven zijn bordje te snikken van ontroering. Laat staan van het lachen.

Eten is emotie, luidt het mantra, dus wie flikt het om de lach aan te spreken? Ik daag een chef uit om een gerecht te maken dat op de lachspieren werkt. Een dessert als dijenkletser. Makkelijk zal het niet zijn. Grappen en grollen aan tafel hebben meestal weinig te maken met het eten zelf, als wel met de verstoorde plechtigheid van...