Smurfen zijn koosjer

‘Dat mag ik niet.’

Het gesprek viel stil, de gastvrouw excuseerde zich stamelend. Ze wist van niets. In haar handen hield ze een schaal paling in het groen. Wij hadden al opgeschept en keken nu weifelend naar het gerecht dat de buurjongen had afgeweerd. Hij echter was zeker van zijn zaak. ‘Paling heeft geen schubben,’ zei hij. ‘Geen schubben, geen vinnen. Dat is haram. En behalve dat, het is een aarseter.’ Aarseter? ‘Een dier dat aan andermans aars likt,’ verduidelijkte hij. ‘Zoals een hond. Dus afgezien van die schubben en vinnen, is het gewoon niet hygiënisch.’ De gastvrouw sputterde nog dat het eigenlijk niet echt een zeepaling was, maar een hondshaai, maar dat woord maakte het alleen maar erger. Bij elke hap zag ik de hondshaai op de zeebodem aan konten snuffelen.

Waarom voedsel taboe wordt verklaard, is vaak raadselachtig en allerminst logisch. Met smaak heeft het zeker niets te maken, want als iets niet te hachelen is, hoef je er ook geen spijswet voor...