Een slee om op te eten

Het zijn harde tijden, de ANVR luidt de noodklok. Steeds minder Nederlanders besluiten lijf en ledematen op grote hoogte in de waagschaal te leggen. Amper een miljoen sneeuwhelden telt ons land nog maar. Laten we ze koesteren, deze flagellanten die hun sneeuwkettingen omslaan om in het holst van de crisis de verlaten pieken van Europa te bedwingen. De plaatselijke bevolking is natuurlijk allang vertrokken. Voor de gulle tolbetalers die een roestige kabelbaan onder de kont verkiezen boven het warme Canarische zand, volgen nu wat lessen voor eten in barre omstandigheden. Iemand moet het doen.

Om te beginnen: hou het simpel. Je wilt niet te veel meezeulen op een expeditie. Op grote hoogte, zei Sir Edmund Hillary, ben je meestal misselijk. Hij hield het liever bij mierzoete thee, hoewel hij ook sardientjes, noten, chocolade en cornedbeef had meegenomen naar de Everest. Die kwamen van pas op de top, waar sherpa Tenzing ze offerde voor de goden. Het enige wat de...