Fotodocument
Jongens zijn het. En geen aardige jongens, op het eerste gezicht. Maar fotograaf Nardo Brudet (Amsterdam, 1968), wil met zijn serie Gangs of Amsterdam toch een ander licht werpen op het dreigende beeld van groepen zwarte mannen vol tatoeages en blingbling, verenigd in gangs, in hun eigen stadsdelen in Amsterdam. ‘Er zit ook veel positiviteit in. Ze staan vaak aan de basis van nieuwe, originele culturele ontwikkelingen,’ zegt hij. ‘Die gangs, dat zijn in de eerste plaats vriendengroepen. Het is niet zoals de Amerikaanse straatbenden die elkaar uitmoorden. Of ze crimineel zijn? Ik heb het niet gemerkt. Ik heb geen pistool gezien. Ze zijn vrienden voor het leven. Rappers, hiphoppers. Ze hebben respect voor elkaar.’
Brudet heeft dit zelf ervaren. Hij komt uit Amsterdam-Noord. ‘Ook ik leefde op straat en maakte deel uit van gangs, en eerlijk gezegd ging het er toen wel wat harder aan toe. Dan ging de Kinkerbuurt knokken met de Florabuurt. Eigenlijk gewelddadiger dan wat ik nu bij deze gangs ben tegengekomen. Maar daar is ook de kiem gelegd voor mijn passie voor muziek, film, theater en fotografie. Ik heb deel uitgemaakt van een rapgroep en met succes de Fotoacademie Amsterdam afgerond. In mijn fotografie gaat het niet om de weergave van de platte, zichtbare realiteit, maar om het gevoel en de geest die in het onderwerp zitten besloten.’
Wat niks afdoet aan de dreigende aanblik van een gang. Brudet (die inmiddels zelf in Purmerend woont – ‘lekker rustig’) bestrijdt die dreiging: ‘Waar heb je werkelijk last van? Dat is mijn vraag. Mensen hebben vooral last van het beeld dat iets oproept, het beeld in hun hoofd. Het is jouw angst. Jij denkt: gouden tand, petje, tatoeages, kettingen, grote groep: wegwezen. Maar het gaat voor een groot deel om dingen die zij mooi vinden. Gewoon mooi, niks anders. En wat zij mooi vinden, vind jij eng. Zonder die angst van jou blijft er soms weinig reële dreiging over. Ik zou het wel fijn vinden als mensen daar eens doorheen keken. Het is ook waardevolle cultuur. Wat ik wil laten zien in mijn foto’s is niet primair de rauwe werkelijkheid, maar de schoonheid en onschuld die ook achter de façade schuil gaan. De saamhorigheid en de hoop.
Zoals ik ze heb willen vastleggen, zijn het vrienden, trouwe, creatieve vrienden. Kijk, in Amerika worden die gangs natuurlijk zo heftig omdat ze niks hebben. Zo ernstig is het hier gewoon niet. Als je deze Amsterdamse jongens hiermee vergelijkt&#8230;’
Jongens. Dus toch: aardige jongens.
Met dank aan het Amsterdams Fonds voor de Kunst.

Gerelateerd