09-02-2008
Grijs

Het zijn rauwe tijden voor een vegetariër. Vroeger hoefde je op straat alleen maar even over te steken als er een slagerij dreigde langs te komen. Nu kan ik mijn raam niet meer opendoen of ik zie een woedende vegetariër met een opgewonden vleeseter bij een ontkopte kip of gekliefde koe staan, waarbij het bloed over hun microfoons spat, en ik als de donder een ander raam moet opendoen.

In een amusementsraam zie ik circusdirecteuren die vertellen hoe leuk hun olifanten het vinden om op het puntje van hun slurf te staan. De vraag of die olifanten hun leven beëindigen in de koekenpan komt niet eens ter sprake. Ik ben geen voorstander van olifanten in een circus, maar om alles te gaan verbieden wat ik zelf niet zien wil, gaat mij te ver. Bepaalde toneelstukken wil ik beslist niet zien, maar kan ik ze daarom verbieden?

Een vegetariër was altijd gewoon iemand die geen vlees at. Het eten van vlees verbieden en een flinke boete geven voor wie het toch doet, daar was ik...