De eerste keer dat ik Rembrandt bezoek, doe ik braaf wat hij me vraagt en draai mijn hoofd naar rechts, waarop hij me complimenteert met mijn profiel.

De tweede keer ga ik een beetje klieren met Rembrandt. Net als bij onze eerste ontmoeting toont hij zich blij verrast als hij mijn onverwachte aanwezigheid opmerkt en begint hij meteen enthousiast te vertellen over het zelfportret voor hem op de schildersezel. Terwijl hij praat, kijk ik om me heen naar zijn studenten die aan hun schetsen werken en me wat schaapachtig toelachen. Het licht dat naar binnen valt is waanzinnig. Plotseling verzoekt de meester me mijn hoofd naar rechts te wenden zodat hij mijn profiel kan bestuderen. Maar dit keer blijf ik hem bedaard aankijken en uit zijn kribbige reactie wordt duidelijk dat hij gewend is om te worden gehoorzaamd. ‘Hoe moeilijk is het om je hoofd even opzij te draaien?!’ Ik wend mijn blik niet af en uiteindelijk laat hij de kwestie los.

rembrandt

Ondanks deze kleine aanvaring blijven we even...