Wachten in de zomer

Tegen de ergernis die de wachtende mens teistert, weegt eigenlijk maar één troostende gedachte op: nóg verschrikkelijker dan dat ongeduldige stampvoeten, het wegtikken van de minuten of het nerveuze turen naar een gesloten deur is een leven waarin nooit op iets of iemand te wachten valt. Saai. Voorspelbaar. Eenzaam ook, want nog deprimerender dan de persoon die lang op zich laat wachten is de blanco agenda van de verloren ziel die niemand heeft om mee af te spreken.

In de rij staan voor het reuzenrad van de Efteling (de wachttijden lopen er op tot drie kwartier) zal in een latere leeftijdsfase misschien ooit herinnerd worden als een moment waarop het begrip ‘voorpret’ werd ontdekt. Verwachtingsvol met zijn allen op de kade staan te blauwbekken, is de spannendste episode in het totale welkomstritueel waarop Sinterklaas wordt onthaald. Een restaurant waar de ober direct op elke nieuwe gast af stormt, de bestelling noteert en twee minuten later een dampende...