Of: hoe ik mijn neten liet verwijderen in de chicste buurt van Parijs.

Toen ik ongeveer anderhalf jaar geleden een luis in mijn haar vond was ik verbaasd, maar niet ongerust. Als kind was ik er altijd binnen één dag weer vanaf geweest, en ik kende de winnende anti-hoofdluisformule nog goed. Ik waste alles wat te wassen viel op 90 graden, stopte al het overig textiel in vuilniszakken, stofzuigde de bank en drenkte mijn haar in Prioderm lotion. De hele avond lang kamde ik door het haar van m’n vriend, en hij door het mijne (wat op het vloeken en de huidschilfers na best romantisch was). De volgende dag liet ik m’n vers ontluisde haar bijna helemaal afknippen, als ultieme preventieve maatregel. Ik voelde me erg bekwaam en luisvrij, terwijl ik schaapachtig complimentjes over mijn nieuwe korte kapsel in ontvangst nam.

Maar niet veel later voelde ik ’s nachts weer iets voorzichtig rondkruipen over mijn hoofd. Het was het begin van een maandenlange misère van dure shampoos,...