Dit verhaal speelt niet in 1932, toen het volledig te begrijpen viel, ook niet in 1972, toen er nog steeds iets voor te zeggen was, maar nu – althans een paar weken geleden.

Een bevriende collega die de eurolijsttrekkers volgde, vertelde over de euro-PvdA’er Thijs Berman, die, er is geen ander woord voor, door Bos is gemaltraiteerd met zijn ‘zesde keuze’. Ik vind dat net zoiets als met iemand trouwen en na afloop zeggen: ‘Ik had eigenlijk nog een paar anderen op het oog, maar die wilden niet.’

Ik vind het geen fout van Bos, ik vind het een misdaad tegen de wellevendheid en dus uiteindelijk tegen de beschaving. Waarom houden ze bij de PvdA toch altijd meer van de mensheid dan van mensen?

Afijn, in het kielzog van Berman was ook fractievoorzitter Mariëtte Hamer aanwezig. Beide PvdA’ers bevonden zich in de Rotterdamse havens, waar ze gingen spreken. Die havenarbeiders van tegenwoordig zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Ik bedoel dit letterlijk: er zitten nog...