Het lijkt de ideale manier om te gaan: samen met je geliefde als de tijd gekomen is. Maar wie bepaalt wanneer je een voltooid leven hebt? En hoe pak je het dan aan?

Ze zijn beiden in de zeventig, meer dan veertig jaar zijn ze met elkaar getrouwd. Samen hebben ze vier kinderen opgevoed, zijn ze opa en oma geworden. Allebei hadden ze een mooie baan in het onderwijs. Hij is altijd een kunstliefhebber geweest: in zijn vrije tijd schilderde hij graag en bezocht hij veelvuldig exposities. Maar die tijd is voorbij. Nu mag het van hem wel afgelopen zijn. ‘Ik zou er liever vandaag uitstappen dan morgen,’ zegt Peter. ‘Alles wat het leven waardevol maakt, wordt me afgenomen.’

Voor Suzan wordt het leven ook steeds zwaarder. Ze lijdt aan vergevorderde artrose, de slijtage wordt alsmaar erger. Ze komt nauwelijks de deur meer uit. Om die reden zijn ze ook verhuisd van een grote stad naar een kleinere plaats zodat ze dichterbij hun kinderen en kleinkinderen zouden wonen. Dat leek een...