<div class="wpg-element lead-bold">
<p>Er gaat niets boven Groningen, zeggen de Groningers zelf, en dat geldt in elk geval voor het bedrag dat beschikbaar komt per inwoner van probleemwijk De Hoogte in het kader van de wijkaanpak van minister Ella Vogelaar.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>De ruim drieduizend inwoners krijgen gedurende tien jaar een kleine twee miljoen euro, per kop 590 euro per jaar. In de eveneens Groninger Korrewegwijk moeten de inwoners het doen met 346 euro. De inwoners van Den Haag Zuid-West worden per persoon het slechtst bedeeld: 272 euro per jaar.</p>
<p>De verdeling van Vogelaar van tweehonderdvijftig miljoen euro per jaar over de veertig slechtste wijken van Nederland is verbazingwekkend irrationeel. Volgens de stukken van het ministerie van VROM is die verdeling tot stand gekomen door eerst alle veertig wijken een miljoen euro toe te bedenken, en vervolgens de overige tweehonderdtien miljoen euro te verdelen ‘conform de criteria die ook zijn gebruikt bij de selectie van de veertig wijken’. Het gaat daarbij om vier thema’s: sociaal-economische achterstanden bij huishoudens; (sociale) leefbaarheidsproblemen, zoals ervaren door wijkbewoners; fysieke achterstanden in de woningvoorraad; en fysieke problemen volgens de wijkbewoners.</p>
<p>Vogelaar geeft dus het meeste geld aan de wijken waarin (volgens de gebruikte criteria) de problemen het grootst zijn. Dat is toch logisch?</p>
<p>Integendeel, dat is hartstikke gek. Een rationele basis onder de verdeling van schaars geld geschiedt op andere criteria dan de vaststelling van de omvang van problemen. Bij problemen gaat het om (al dan niet in geld uitgedrukte of uitdrukbare) maatschappelijke kosten. Schaars geld wil je besteden aan de beste oplossingen, initiatieven dus die tegen relatief lage kosten veel baten genereren.</p>
<p>Cru voorbeeld: u staat met een fles water op een landweg. Links naast u gaan drie mensen dood van de dorst, rechts gaat een gebouw met twintig mensen erin in vlammen op. Wat doet u met het water? De mensen in het gebouw vormen een groter probleem, maar het leegschudden van uw waterfles gaat niet helpen; de dorstigen zijn met uw water gered. U geeft, als u een rationele keuze maakt, uw water aan de dorstigen. Ella Vogelaar schud haar fles leeg boven de vlammen.<br />Het was dus logischer geweest als Vogelaar een wedstrijd had uitgeschreven tussen de betrokken wijken en het meeste geld had gegeven aan de wijken met de beste plannen (zoveel mogelijk maatschappelijke kosten vermijden met zo min mogelijk schaars budget). Voor betrokkenen ontbreekt nu elke financiële prikkel om problemen echt op te lossen. Sterker nog: ze kunnen de problemen beter groter laten groeien, want dan krijgen ze meer budget.<br />Vogelaar verdeelt dus niet alleen vreemd, maar ook gevaarlijk. </p>
</p></div>
<p> </p>


Gerelateerd