Waar kleine kinderen in een boomstam, in een lappenpop of in een lampenkap nog hun beste vriend kunnen herkennen, kleuren ze niet veel later binnen de lijntjes van de kleurplaat die de populaire cultuur ze voorhoudt. Dit zijn Anna en Elsa uit Frozen, zo echt, met een 3D-bril op kun je ze aanraken. Dit is Harry Potter, hij is wat anders dan in de boeken en in je gedachten misschien, maar dit is ‘m. Dit is ‘m echt. En dit is Hermelien, ze is wit.

Als iets je dwingt je verbeelding thuis te laten, is het wel een computerspel. Met iedere nieuwe uitgave, met elke technologische ontwikkeling worden spellen gedetailleerder en dus visueel geloofwaardiger. Daarom is het extra schrijnend als spellen een wereld simuleren die aansluit bij die van je klasgenoten, maar niet die van jezelf. In andere woorden: de kleurplaat is af, maar jouw krijtjes zijn in de la blijven liggen. Denk aan transgenders, tussengenders, intergenders, pangenders, androgyne personen, gender fluids, mensen die nonbinair...