Het vluchtelingen-, pardon: migrantendebat neemt wendingen die erop wijzen dat we langzaam normen loslaten. Onder druk van de aantallen wordt naar uitwegen gezocht om de toevloed te keren. Beheersbaarheid wordt de hoogste legitieme norm, terwijl een half jaar geleden de veiligheid van de vluchteling nog voorop stond.
Ik zeg niet dat die verschuiving onredelijk is. Niet de absolute aantallen zijn het probleem: al tellen we ze in honderdduizenden of zelfs een paar miljoen, op de totale EU-bevolking van 500 miljoen kan dat geen excuus zijn om vluchtelingen te weigeren. Het probleem is de ongelijke verdeling over het continent. Die is niet alleen het gevolg van de migrant die alleen het prettigste land goed genoeg vindt, maar ook van het keuzemenu dat de EU hem aanbiedt variërend van ‘iedereen welkom, geen plafond’ van Angela Merkel tot ‘moslims niet welkom en de rest eigenlijk ook niet’ van...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.