Overal zien

08-09-2007
Door Jeroen Vullings

In Thoméses nieuwe roman Vladiwostok! is het alsof je door iemand suf geluld wordt in een rokerig café. Urenlang. Daardoor komen Thoméses personages onplezierig dichtbij. Literair is dat geen geringe prestatie.

Je had hem kunnen zien aankomen in P.F. Thoméses sardonische oeuvre: het type van de succesvolle klootzak. Politiek incorrect, seksistisch, racistisch, zelfzuchtig, verstoken van twijfel. Of juist niet, na het meer filosofische requiem Scha­duw­kind en het quasi-naïeve sprookje Izak. Door dat tweeluik – noodzakelijke intermezzi binnen Thoméses oeuvre – valt zijn nieuwe roman Vladiwostok! rauw op je dak. Dat zit ’m in de twee vertelstemmen: die van Fons Nieu­wen­huijs (politiek adviseur, mediastrateeg, mannetjesmaker) en zijn vriend Hans Por­tiel­je (hoogleraar, mediapersoonlijkheid, politicus in spe). Fons wil Hans ‘neerzetten’ in de Haagse politiek. Beiden voldoen uitstekend aan het hierboven geschetste...