Beeldende kunst

Met Claude Lorrain (1604-1682) is iets raars aan de hand. Zo weinig als hij wordt geëxposeerd, zo vaak wordt hij geroemd in kunsthistorische publicaties. Sla een boek over om ’t even welke landschapschilder open en je komt zijn naam tegen, maar zijn voorlaatste expositie dateert van 1983, in Frankrijk. Lorrains reputatie, zo lijkt het, is eerst en vooral academisch.

Teylers Museum in Haarlem, dat vijfentachtig tekeningen bezit, brengt daar verandering in. Het revitaliseert de Fransman met een mooi en groot overzicht: een tiental schilderijen plus een stuk of negentig tekeningen waaronder bruiklenen uit onder meer het Louvre (die de expositie co-produceerde). Samen omspannen deze werken de carrière van de kunstenaar.

Dat verhaal is het vertellen waard. Geboren in Chamagne (in Lotharingen) als Claude Gellée. Wees op z’n twaalfde. Pasteibakker in Italië op z’n vijftiende. In Rome kreeg hij zijn eerste schilderlessen in het atelier van Agostino Tassi. Daar trok hij...