Bloemlezingen poëzie

De polyglotte titel doet in de verte denken aan die van Wilfred Smits Adieu Sweet Bahnhof, maar Hotel New Flandres wil een puur Vlaamse poëziebloemlezing zijn en is vernoemd naar een hotel in Sint-Niklaas, stad van vele Vlaamse dichters, volgens de inleiders. De samenstellers pretenderen een min of meer objectief beeld van de Vlaamse dichtkunst van na 1945 te geven. Wie het grootste zichtbare of onzichtbare belang heeft gehad, krijgt ook de meeste plaats. Er is zelfs een sterrensysteem: vijf sterren voor de belangrijkste dichters, vier voor de iets minder baanbrekende, maar toch nog onontkoombare grootheden, drie voor de modale belichamers van een bepaalde richting, twee voor de jongeren, de einzelgängers en de meelopers, één voor de krieltjes.

Zo’n opzet heeft natuurlijk alles in zich om heisa te verwekken, en zo geschiedde. In Vlaanderen is al maandenlang een discussie gaande over de vraag of je de Vlaamse poëzie wel los kunt zien van de Nederlandse, en...