Herinneringen aan Wolkers Tilly Hermans

Een nieuw boek van Jan Wolkers verscheen altijd in november, voor de negentiende van die maand – waarom dat moest weet ik niet meer, maar het was een van de eerste dingen die mij geleerd werden toen ik in 1968 bij Meulenhoff ging werken. Zo geschiedde met Turks fruit, en zo ging het ook met De walgvogel. En met De kus.

Ik werkte inmiddels al enige jaren bij Meu­lenhoff en was verantwoordelijk voor de bureauredactie. Al maanden was aangekondigd dat er een nieuwe roman zou komen; we waren in gespannen afwachting. Productie en redactie stonden paraat, al vanaf midden augustus waren hulpkrachten georganiseerd. Naarmate de weken verstreken, liep de spanning op: waar bleef dat manuscript? Wolkers wist toch dat er papier moest worden ingekocht, het zou een dik boek worden – alleen al voor het zetten moest je twee weken rekenen.

Zoetjesaan begon ik me af te vragen of Jan Wolkers het er soms om deed. Waarom werden we zo op de proef gesteld? Later...