22-08-2009
Door Stephan Sanders

Even anders beginnen. In 1983 hield W.F. Hermans een serie lezingen in Zuid-Afrika, het land dat toen nog in de greep was van de apartheid. Hermans was zeker niet pro-. De Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink bijvoorbeeld, zelf bestrijder en slachtoffer van de apartheid, vond het verhaal dat Hermans hield zeer nuttig in de tijd dat heel Zuid-Afrika, blank, bruin en zwart, veroordeeld werd tot het provincialisme, want afgesneden van de buitenwereld. Breyten Breytenbach daarentegen meende dat Hermans simpelweg fout zat.

Er was dus veel discussie over het nut van die culturele boycot. Ik herinner me, dat ik me sterk maakte voor de economische boycot, die het regime uiteindelijk ook op de knieën heeft gekregen. Maar dat Heintje (ja, Heintje!) niet naar Zuid-Afrika mocht – dat was goedkope symboolpolitiek.

Een paar jaar later, in 1986 werd Hermans door B&W van Amsterdam tot persona non grata verklaard, omdat-ie de boycot had doorbroken en dus wel van...