29-12-2007
Door Ko Colijn

De conclusie uit de National Intelli­gence Estimate dat Iran toch weer even géén kernwapens maakte, sloeg in als een bom. De schrik was zo groot dat er meer dan een dag over nagedacht moest worden.

Dat Bush zou zeggen dat Iran nog steeds een dreiging was en dat het project-atoombom elk moment weer tot leven kon worden gewekt, was wel te verwachten. Dat de meeste Democraten meteen een zachtere aanpak van Iran eisten niet minder. Het meest interessant is nog de totale verwarring die daarna resteerde.

De Europeanen, eindelijk trots op hun broze eensgezindheid in het Iran-beleid, waren nog zo boos over het totaal mislukte bezoek van EU-chef Solana aan Teheran (‘Iran is een ramp’) eind november, dat ze de draai niet konden maken en gewoon voor aanscherping van de sancties tegen Iran bleven pleiten.

Medewerkers uit het Clinton-kamp, nooit te beroerd om Bush tot voorzichtigheid te manen, bleken nu ineens grote moeite met het vriendelijke oordeel van de...