De dystopie, de diep-pessimistische anti-utopie, bloeit in het boekenaanbod als nooit tevoren. Wat zegt dat over onze tijd?

Op mijn twaalfde werd mij de toegang tot de plaatselijke bibliotheek ontzegd. De bibliothecaressen waren er namelijk achter gekomen dat ik ‘boven mijn leeftijd’ las. Het probleem was dat ik de plankjes met jeugdliteratuur uit had en die boeken herlezen was ik inmiddels ook grondig beu. Het was 1974, de term Young Adult (YA) bestond nog niet en zoveel was er toen ook niet voor die categorie lezers tussen twaalf en zestien. Dus greep ik in de boekenkasten van mijn ouders naar J.J. Slauerhoffs roman Het verboden rijk – en was gelijk verkocht. Een gelukkiger keuze had ik niet kunnen maken en achteraf begrijp ik waarom: er loopt een directe lijn van mijn toenmalige lievelingsboek De scheepsjongens van Bontekoe naar Slauerhoffs avontuurlijke neoromantiek. Ik had, stemmig gezegd, met Het verboden rijk de wereld van de serieuze literatuur betreden en kreeg snel...