Thomas Rosenboom zegt het. Arnon Grunberg ook. Rascha Peper beaamt het. Youp van ’t Hek doet ook een duit in het zakje. Wanda Reisel sluit zich erbij aan.

Tal van met klinkende namen gezegende collega’s van Thomas Verbogt (Nijmegen, 1952) leverden een knallende blurb voor op de binnenflap van zijn tweeëntwintigste boek, bij wijze van gezamenlijk opkontje. Unisono toeteren ze: lees Thomas Verbogt nu eindelijk eens!

Het is een recent uitgeversfoefje, dat vooral te onpas wordt gebruikt om een ‘onterecht miskende schrijver’ in de markt te zetten. Zoiets moet je spaarzaam doen en alleen bij onterechte miskenning, anders maak je van zo’n ‘onterecht miskende’ een nog grotere zielepoot.

Voorwaarde is dat er sprake is van grote literaire kwaliteit en monomane toewijding aan een vaak onderbelicht genre. Een zekere cultstatus is ook nooit weg. Zonder zo’n promotie-interventie zou hun beeltenis weggegomd worden uit het literaire groepsportret dat een volgende generatie...