Herfst. Het landschap houdt vocht vast en wordt grijzer bij de kruin, de rest krimpt, verdroogt, verwaait. De oude boer laat zijn krantje vallen maar laat ‘m liggen. Staat toch alleen maar ellende in, zegt-ie. Hij haalt een reumatisch schoudertje op en staart voor zich uit. Zal hij terug in zijn bed rollen? Daar is het de man niet voor. Hij weet evenmin wat een herfstdepressie is. Gelukkig maar. Psychologen zeggen dat zulk gesomber kan aanhouden van oktober tot april. Meer dan de helft van het jaar dus, seizoensgebonden noemen ze dat. Dertig procent van de bevolking heeft er last van, in lichte of zware mate. Domweg ongelukkig in Nederland: bijna een miljoen inwoners lijdt aan een officiële depressie. Over tien jaar zal het volksziekte nummer één zijn, klauwen met geld kost het, ruim een miljard per jaar. Heus, het is geen westers luxeprobleem. In arme landen weten ze gewoon de diagnose niet te stellen. Bovendien, een beetje depressie heeft geen duidelijk aanwijsbare bron van...