Het oog

Een vervallen flatgebouw in een achterbuurt waar geen mens na zonsondergang met een gerust hart rondloopt. Of toch, misschien een groepje hangjongeren op zoek naar vertier. Zouden zij de inmiddels vervaagde graffiti hebben aangebracht? Het pand staat in de steigers, maar waarom eigenlijk? Het lijkt ten dode opgeschreven. Aan het opgeknapte gebouw ernaast hangt een gloednieuwe schotel. Nog niet iedereen heeft deze plek opgegeven.

Een paar kilometer verder raast het leven door, maar in de zwart-witfotografie van Awoiska van der Molen (1972) lijken de gebouwen uit sinistere buitenwijken zich te distantiëren van het stadsgedruis. De afgelopen jaren reisde Van der Molen naar ‘vergeten’ wijken aan de rand van Europese steden om er beelden te vinden.

Ze is een van de Rotterdamse kunstenaars, fotografen en architecten die op de tentoonstelling La Luna Piena de stad tonen als ‘spiegel van de ziel’. Ook afgeschreven buurten vertellen er hun verhalen vol verlangen en...