Je kan veel zeggen van het tv-programma De Wereld Draait Door, gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk, maar niet dat het er ongezellig aan toegaat. Zelfs voor de uitzending al: je krijgt als gast te eten, je praat ongedwongen met andere gasten, waarvan het net lijkt of je ze kent omdat je elkaar wel eens op tv hebt gezien, en de presentator zelf wipt ook even langs en geeft een uitzonderlijk joviale hand. En dan moet het programma nog beginnen.

De andere mensen die daar gratis zaten te eten, waren wel vaker de gast van Matthijs van Nieuwkerk geweest, sommigen zelfs als tafeldame of -heer: zij behoren tot de zogeheten stamgasten. Voor mij was het de eerste keer, en ik keek mijn ogen uit. Iedereen deed zo aardig, het leek wel of ik in nog geen kwartier heel veel nieuwe vrienden had gemaakt.

Die Matthijs van Nieuwkerk is een generatiegenoot van mij, ook een eind-veertiger, en daar ligt een belangrijk deel van de verklaring waarom hij zo de nadruk legt op gemoedelijkheid. Of...