Poëzie / Rutger Kopland 75 jaar

Toen ik in de jaren zestig op de middelbare school zat, schreef iemand in de schoolkrant een stukje over de dichter Kopland, toen nog tamelijk nieuw aan het firmament, dat hij anders dan andere dichters niet cynisch was, maar een mooi menselijk geluid voortbracht. Daarbij afgedrukt het gedicht ‘Groen uitgeslagen’ uit de bundel Alles op de fiets, dat als volgt begint:

Ze zijn er een beetje bij blijven

liggen, die duizenden gedichten over

de oude beschimmelde dingen. Maar

Vanuit de trein weer zulke ontroerende

moestuinen gezien, met peulen bietjes,

de piepers voor de winterdag, alles in

een groeizaam regentje, het fietsen-

schuurtje waar vader tegen plast.

Opmerkelijk, die getuigenis van een generatie die zin had om de hele boel omver te gooien en de ouders onderuit te halen. Poëzie stond eigenlijk helemaal niet op het programma, eerder popmuziek, maar Kopland paste er met zijn eenvoudig emotioneel realisme wél in. Een dichter die er niet boven...