toneel

Op het toneel is het donkerder dan in de zaal. Je ziet wel een vrouw zitten, met zwart sluik haar en een ouderwetse bril op, maar het felle licht op het publiek zet haar beeltenis in de schemering. Dan klinkt er een geluidsfragment: geagiteerde stemmen van twee vrouwen en een man: ‘Kan ik nog iets zeggen, meneer de rechter? Wij zijn de beklaagden niet, wij zijn de aanklagers.’ Het geluid is rommelig, zinnen worden afgekapt omdat er blijkbaar microfoons worden weggedraaid. ‘De versterking wordt weer uitgezet? Wij zijn de aanklagers – ik herhaal het luid en duidelijk.’

De stemmen zijn van de acteurs van het Ro Theater. De situatie die zij oproepen stamt uit 1976, toen de kopstukken van de Baader-Meinhof-groep zich voor het Duitse gerecht moesten verantwoorden voor hun terroristische daden. De teksten die je Ulrike Meinhof, Andreas Baader en Gudrun Ensslin hoort uitspreken, zijn van toneelschrijver Rob de Graaf, maar ze benaderen de historische werkelijkheid. En...