Beschouwing / Blanke stemmen in Afrika

‘W aarom was ík geen Afrikaan?’ vraagt Lauren St John zich in haar autobiografie Rainbow’s End af. St John werd in 1966 in het toenmalige Rhodesië geboren als vierde generatie migrant, maar in Rhodesië werden alleen zwarte mensen als Afrikanen beschouwd. Blanken waren en bleven Europeanen.

De zwarte medemens was een Afrikaan of een ‘muntu’; de blanken waren ‘baas’ en ‘madam’. En dan was er nog een derde categorie, de terroristen of ‘terrs’, ‘gooks’ of ‘floppies’ (want ze werden slap of ‘floppy’ als je ze doodschoot). Een enkele keer noemt St John ze ‘nationalisten’ want, zo schrijft ze, het hangt ervan af hoe je het bekijkt.

De terroristen vielen aan vanuit kampen over de grens in Mozambique en Zambia. Ze groepeerden zich in de Zimbabwe African National Liberation Army of de (Zimbabwe African People’s Revolutionary Army). Boerderijen van Europeanen vormden een geliefd en kwetsbaar doelwit. Niet alle...