Film

Het is niet echt een verrassende synopsis voor een Deens familiedrama: een gedwongen samenzijn, waardoor langzaam steeds meer spanningen en verwijten binnen relaties en tussen generaties boven komen drijven. Zeker sinds het briljante Festen (1998) is dat zo ongeveer wat we van een Deens familiedrama verwachten. Deze film van regisseur Pernille Fischer Christensen, die op het filmfestival van Berlijn de internationale persprijs won, heet dan ook kortweg A Family.

De film voldoet in meer opzichten aan de verwachtingen. Hij is goed gecast en goed geacteerd. Hij gebruikt, min of meer, de bekende filmstijl: met de camera in de hand de personages volgend – al is het hier minder wild dan bij veel voorgangers en eerder ingetogen. Iets minder urgent, iets meer melancholisch.

In het verhaal gebeurt een heleboel, zonder echt te verrassen. De autoritaire pater familias die op zijn laatste benen loopt, de slechte onderlinge communicatie waardoor te veel niet wordt uitgesproken, het...