Na een jaar Trump ontwikkelt zich de neiging om hem als het nieuwe normaal te beschouwen. Onder wakkernederlandse Amerikadeskundigen dook hier en daar de ’analyse’ op om zijn presidentschap te relativeren: de soep werd niet zo heet opgediend, Trump is omringd door verstandige damage-controllers, hij boekt toch enige successen (belastingwet, banen, economische groei, nog geen oorlog met Kim Jong-un), hij doet eigenlijk de dingen die Obama ook wilde doen maar te soft voor was, het systeem van checks and balances is opgewassen tegen de grillen van Trump en hij gaf zelfs blijk met vork en mes te kunnen eten.

Die analyses zijn in feite intellectuele luiheid, verkocht als evenwicht en nuchterheid.  Een niveautje dieper is dat oordeel over Trump onverminderd bedroevend. In How Democracies Die, een serieuze Amerikaanse bestseller (torenhoog op de Amazon top-100) van Harvard-professoren Steven Levitsky en Daniel Ziblatt, wordt uitgelegd hoe de hoogst gewaardeerde staatsvorm...