Hirsch’ spannende Poëzie

Lucas Hirsch’ debuut Familie gebiedt, vol drukke en barokke gebaren, beetje branieachtig, beviel me maar matig. Toch stak een enkel gedicht erbovenuit, met name de exemplaren over de vaderfiguur die de schrijver nogal dwars leek te zitten. En goddank, dat pad is hij verder ingeslagen. Zijn tweede bundel Tastzin is veel beter en geconcentreerder.

Het geheel is opgedragen aan een oudtante die in Auschwitz is omgekomen, en die stemming bepaalt de hele bundel. Hoe ga je om met de geschiedenis van anderen en hoe kom je daardoor dichter bij jezelf? Het eerste deel van het gedicht ‘schoon opleveren’ bepaalt de positie van de hoofdpersoon als volgt: ik ga mee naar de gynaecoloog en / weet eigenlijk niets van mijn eigen lichaam / ’s avonds verschoon ik de lakens / besta ik uit de emoties van anderen. Hij kent zichzelf dus voornamelijk aan de hand van zijn omgeving, de anderen. Vooral de vaderfiguur speelt weer een belangrijke rol. De man, tweede generatie...