GroenLinksers zijn aardige mensen maar een beetje te goed voor deze wereld.

Het regent pijpenstelen in Rotterdam. Voor de ingang van het NRC-café staat Jorrit Nuijens, homo-activist en fractievoorzitter van GroenLinks in Amsterdam Centrum, tranen met tuiten te huilen.

De grachtengordel heeft zijn partij in de steek gelaten en Nuijens kan het maar nauwelijks verwerken. Partijgenoten slaan troostend een arm om zijn schouder want Amsterdam Centrum kan het niet helpen. Ook in studentensteden als Nijmegen, Utrecht en Wageningen is GroenLinks bijna weggevaagd. In zijn boekje ‘Bakfietsen en Rolluiken’ schreef electoraal geograaf Josse de Voogd waaraan je een buurt vol GroenLinks-stemmers kunt herkennen: weelderige plantengroei aan de voorgevels, stickers tegen ongewenste reclamefolders op de brievenbus en al die bakfietsen die tegen de boom voor de deur staan geparkeerd. Maar ook de bakfietsmoeders en tegenstanders van de opdringerige consumptiemaatschappij hebben dit keer op de...