Dat er winkels bestaan waar je medailles kunt kopen, kan voor een kind een teleurstellende ontdekking zijn. Een medaille hoort aan het eind van een sportwedstrijd magisch tevoorschijn te komen uit het koffertje van een belangrijke meneer of mevrouw. Een medaille moet je verdienen.
De theaterserie ‘Topstukken’ gebruikt een gouden medaille als keurmerk. Die gouden plak prijkt met lintje en al boven advertenties en folders waarmee vier grote producties worden aangekondigd. Vier is een overzichtelijk aantal. En voor mensen die de weg kwijt zijn geraakt in het overweldigende theateraanbod, moet het een prettige wetenschap zijn dat elk seizoen van nu af aan vier van deze prijswinnaars kent.
Het is echter niet het publiek dat de selectie maakt. De belangrijke meneren en mevrouwen die dit doen, werken bij diverse schouwburgen. En uit navraag blijkt, dat de gezelschappen zélf de eerste voordracht doen. Dit een-tweetje tussen groepen en schouwburgen bestaat sinds vorig seizoen, en heeft als doel vier voorstellingen een extra stimulans te geven. De Topstukken krijgen een speciale tournee waarbij ze vier dagen achter elkaar in een schouwburg kunnen staan. Dat is bijzonder, want dat is in het huidige theaterbestel, waarbij de schouwburgen lang te voren al volgeboekt zijn, nauwelijks te realiseren. Volgend seizoen krijgt ‘Midzomernachtsdroom’ van De Paardenkathedraal zo’n Topstukkentournee. Een publicitair offensief – met radiospotjes, inleidingen en andere randverschijnselen – moet van Dirk Tanghes regie de publiekshit maken die deze geweldige, vier jaar oude voorstelling absoluut kan zijn.
Maar met de Topstuk-selectie is iets vreemds aan de hand. Twee van de vier producties zijn nog niet gemaakt op het moment dat de gouden plakken worden uitgereikt. ‘De Graaf van Monte Christo’ van het Nationale Toneel moet nog in première gaan en staat nu al als Topstuk aangekondigd. Datzelfde gold voor ‘Alexander’ van Het Toneel Speelt, dat niet bepaald juichend is ontvangen.
Wie kijkt op de website van Topstukken, begrijpt dat dit de bedoeling is. Ook voor volgend seizoen zijn twee producties geselecteerd waarvan verwácht wordt dat het Topstukken zijn. ‘As you like it’, bijvoorbeeld, in regie van de grillige Gerardjan Rijnders. En ‘Angels in Amerika’, geregisseerd door Ivo van Hove, die ook wel eens een voorstelling maakt die we na één tournee best willen vergeten. Het risico dat Topstukken blijkbaar neemt, is aan te moedigen. Maar de vraag is, of het publiek blijft toestromen als blijkt dat hier medailles worden uitgereikt die (nog) niet zijn verdiend.

‘Topstuk’-medailles nog niet verdiend