Opinie

‘Veel migranten die hier naartoe kwamen om te werken – de generatie van mijn ouders – zien dat hun kinderen het beter hebben dan zij vroeger. Dat stemt ze tevreden. “Het is goed dat we zijn weggegaan,” constateren de vaders en moeders. Mijn generatie denkt daar anders over. Niet omdat ze onvoldoende heeft bereikt, maar omdat ze zich afvraagt af of het Nederland van nu wel een goeie plek voor haar kinderen is.

De tweede generatie maakt zich zorgen om simpele vragen als: kunnen onze kinderen hier gelukkig worden? Zullen ze wel écht worden geaccepteerd? Er is zoveel vijandigheid. Mensen maken elkaar voor alles en nog wat uit. Op iedereen wordt een etiket geplakt, waarna het schelden kan beginnen. De elite, politici, allochtonen. Tegen hoeveel hatelijkheden moeten mijn kinderen kunnen, denkt de jongere garde allochtonen. Wat is hun grens en zullen ze niet breken?

Diezelfde vraag geldt voor autochtonen die er niet aan kunnen wennen dat hun buurt is veranderd, die soms vijandig...