Bijbaantjesjagen doen oud-politici vooral omdat ze er nog ‘bij willen horen’. Begrijpelijk, vindt Max van Weezel, maar niettemin een perverse ontwikkeling.

Een tijd lang zat ik samen met Hans Dijkstal in het bestuur van de Stichting Instandhouding Nieuwspoort, de vriendenclub van het Haagse perscentrum. De oud-vicepremier was sinds hij in 2002 een dramatische verkiezingsnederlaag had geleden tegen Pim Fortuyn ambteloos burger. Maar stil zat hij niet. Dijkstal, die in 2010 veel te vroeg zou overlijden, bekleedde rond de veertig functies tegelijk: voorzitter van het Nederlands Fonds voor de Film, bestuurslid van debatcentrum De Balie, voorzitter van de Raad van Toezicht van het natuurhistorisch museum Naturalis, bestuurslid van toneelgroep De Appel en van de Stichting Hermitage aan de Amstel, lid van de Raad van Toezicht van Stop Aids Now en het Aids Fonds, lid van de Raad van Advies van de Nederlandse Vereniging van Dierentuinen.

Dijkstal wilde er na zijn peilloos diepe val als...