Toen Stephan Sanders een kind was kende Europa echt andere landen. Veertig jaar later en op vakantie daagt het hem: tijdens zijn leven is zoiets als een Europees volk ontstaan.

En als we de zomer, en de vakantiereizen die daarbij horen, nu eens zouden zien als een officieus, Europees plebisciet. Het onnadrukkelijke stemmen, niet meteen met de voeten, maar wel per trein, vliegtuig, auto.

Toen ik een kind was, kende Europa echt andere landen. Ze spraken daar de lokale taal, en met heel veel mazzel vond je iemand die het Duits, Frans of Engels machtig was. Niet alleen spraken de Italianen en Portugezen anders, ze leken ook andere menstypen die op de gekste uren juist wel of niet mochten eten of koffie met melk drinken. Heel zware straffen stonden op overtreding van die mores – zo zwaar dat ze niet eens konden beginnen uit te leggen wat en hoe precies.

Veertig jaar later reis ik weer door (een deel van) Europa, zoals zoveel andere Europeanen nu ook doen, en het daagt mij: op...