Marga van Praag (65)

Hadden uw ouders genoeg tijd voor u?

‘Mijn broer en ik waren alles voor ze. Wij waren de kinderen die alles moesten goedmaken. Ze hebben grenzeloos van ons gehouden, maar ze waren ook onmachtig. Nadat ze de Tweede Wereldoorlog hadden overleefd, was er veel in te halen en zijn ze hard gaan werken. Ze konden er slecht tegen om alleen met elkaar te zijn, daarom waren er altijd mensen bij ons thuis – áltijd. Er was geen rustpunt, de sfeer was vaak opgejaagd. Ik verlangde naar een moeder die met een kopje thee thuiszat of met mij ging winkelen. Andere mensen vonden het geweldig bij ons, iedereen kon altijd komen. Maar ze waren ongeduldig, je moest vechten om aan het woord te komen. Daar hebben meer Joodse kinderen van mijn generatie last van gehad. Het opgejaagde was weg toen mijn moeder dementeerde en ik haar graag opzocht na de hectiek van mijn werk, toen was het rustig en gezellig. En eindelijk was ze haar schuldgevoel kwijt dat zij wel de oorlog had overleefd...