Renate Dorrestein (59)

Wat was uw geluksmoment?

‘Op een dag keek ik door het raam naar een spelende eekhoorn in de tuin en ineens merkte ik dat ik me niet aan de vensterbank vasthield. Voor het eerst in de tien jaar dat ik aan ME leed, stond ik weer op eigen kracht! Het duurde maar tien seconden, maar ik voelde dat mijn lichaam zich weer herinnerde hoe het moest, dat alle radertjes weer even in elkaar grepen. Die fysieke sensatie was ik totaal vergeten. Ik wist: nu word ik beter. Het was een moment van diepe, diepe dankbaarheid. Inmiddels ben ik al jaren helemaal hersteld.’

Hoe was uw kindertijd?

‘Ik vond er geen zak aan. Ik groeide op in de grauwe jaren van de wederopbouw en kreeg thuis vooral mee: laat je niet horen. Mijn vader werkte buitenshuis, mijn moeder binnenshuis en als kind had je je mond te houden. Ook op school maakten de groten de dienst uit. Ik was een heel obstinaat kind en dacht: zodra ik groot ben, bepaal ik zelf mijn leven. In mijn klas zat één meisje met...