Ireen van Ditshuyzen (70). Documentairemaker en producent. Ontvangt op 23 januari de Beeld en Geluid Oeuvre Award

Hadden uw ouders genoeg tijd voor u?

‘Ik kom uit een groot gezin, daar bestonden geen personen. We waren een kluwen wol die bij elkaar hoorde: je schoof aan tafel of je schoof ervan af. Mijn vader vond mij leuk omdat ik politieke belangstelling had. Wij lazen allebei de krant – die pakte ik op mijn negende al uit de bus – en daarna moest ik ‘m weer netjes dichtvouwen: mijn vader wilde een maagdelijke krant. Je praatte toen ook niet met je kinderen. Je denkt toch niet dat ik ooit iets vertelde over vriendjes of zo? Je vond alles zelf uit en dat was heel gewoon.’

Hoe vangt u de tijdgeest in uw documentaires?

‘Ik let op. Ik kan uren zitten kijken – dat deed ik al toen ik nog jong was. Kijken is het mooiste wat er is, het is het ontrafelen van gedrag. Het gaat om wat er feitelijk met iemand gebeurt, wat de gevolgen zijn van iemands gedrag en hoe-ie omgaat met ballast en...