Ernest van der Kwast (31). Schrijver. Onlangs verscheen zijn roman ‘Giovanna’s navel’

Wat was uw mooiste tijd?

‘Na het gymnasium ging ik met twee vrienden een paar weken naar Nieuw-Zeeland en die tijd heeft me gevormd. Mijn moeder is een heftige vrouw die alles voor haar kinderen wilde bepalen. Zij wilde dat ik arts of advocaat zou worden en daar leefde ik lang naar, zoals alle brave Indiase zoontjes. Op mijn reis kwam ik jongens tegen met gitaren. Vooral een Koreaanse jongen met een rugzak is me bijgebleven, hij was al zes jaar op reis. Eigenlijk wilde ik zeggen: jezus, moet je niet studeren? Maar ik begon in te zien dat de wereld uit meer bestaat dan uit presteren. In die paar weken ben ik van mijn moeder losgekomen en met leven begonnen. Ik ging voor het eerst naar meisjes kijken. Kijken, ja, meer durfde ik niet. Toen Deense meisjes in het hostel een stuk van onze chocola wilden, hebben mijn vrienden en ik “nee” gezegd. Mis­schien waren we anders wel met ze getrouwd...