Met een bos krullen als die van Suzy (hoofdfoto) heb je weinig meer nodig om goed op de foto te staan. Ze zijn vol en met veel, van een oranjebruin dat haar grote ogen helder doet afsteken. Vijftien is ze, dat ben je maar één keer, picture perfect. Niets meer aan doen.

Maar kijkt de camera haar kant op, dan duwt ze haar handen in haar knieën en bewegen haar schouders naar achteren. Wijst haar kin omhoog, verscherpt haar blik, met de mond lichtjes open, verdwijnt haar leeftijd. Lijkt ze niet meer onbevangen, maar zelfverzekerd, iemand die je niets moet maken.

Het gebeurt compleet onwillekeurig, ze kan het niet helpen. Zelfs als we het benoemd hebben en er samen om hebben moeten lachen toen het weer gebeurde. Wijst de lens even naar beneden, dan is daar Suzy van vijftien, met een slotjesbeugel en lange ledematen, een brede lach. Verdwijnt het oog van de fotograaf achter zijn toestel: schouders laag, ogen scherp, mond open. Ze is er nou eenmaal in geoefend het plaatje naar haar...