Elma Drayer houdt eigenlijk helemaal niet van het spannende genre, biecht ze op.

Hoewel ik gehoorzaam volgeling ben van Borgen (inderdaad, seizoen 3 valt wat tegen), laat ik series als The Killing en The Bridge consequent liggen.

Terwijl zij van dezelfde Scandinavische makelij zijn, de acteerprestaties er vast niet voor zullen onderdoen, en de waardering minstens zo hoog is. Mijn enige, nogal smalle reden: het schijnt daarin over moord en doodslag te gaan.

Tussen mij en het spannende genre heeft het nu eenmaal nimmer geboterd. Ik vind er simpelweg niks aan, zoals ik evenmin warm kan lopen voor sciencefiction, fantasy of grotemensensprookjes. Oké, soms blijf ik hangen bij een aflevering van A Touch of Frost. En vroeger glipte er nog wel eens een Derrick doorheen – vooral vanwege de verrukkelijk lullige standaardzinnetjes (‘Harry, wir brauchen den Wagen, sofort!’). Maar een liefhebber van misdaadseries? Nou nee.

En aangezien mijn gevoelen zich ook uitstrekt tot de...