In zijn nieuwste voorstelling vertelt Theo Maassen dat hij op het toilet zo geniet van z’n eigen stank. En in een kleine sketch wordt het punt van de voorstelling duidelijk: als het je éígen stank maar is.

De blonde vrouw op de eerste rij die hij heeft aangesproken, heeft een bijzondere naam. ‘Het is Kroatisch’, verklaart ze als Theo Maassen ernaar informeert. ‘Kroàtisch!’ roept Maassen uit, en hij deinst terug met zijn handen opgeheven, een gebaar van afweer en van onschuld tegelijk. ‘Ik heb toch niks over Kroatiërs gezegd?’, vraagt hij ad rem. Een geniale reactie, omdat deze perfect in de lijn ligt van zijn nieuwe voorstelling.

Vankwaadtoterger gaat over de grenzen van de humor. Over de vraag in hoeverre een grappenmaker rekening moet houden met de lange tenen van zijn doelwit. En of de bevrijdende en verbindende kracht van humor, waar een zaal vol hard lachende mensen van getuigt, eigenlijk wel bestaat.

Op het zwarte T-shirt van Maassen staat een cartoon die...